Wiele osób zastanawia się nad tym, co to jest runflat. Opona typu „run-flat” to opona pneumatyczna do pojazdów, zaprojektowana w celu przeciwdziałania skutkom deflacji po przebiciu oraz umożliwiająca jazdę pojazdem ze zmniejszoną prędkością – poniżej 90 km / h – i na ograniczonych odległościach.

Opona typu runflat

Początki komercyjnej samonośnej opony typu run-flat rozpoczęły się w 1935 roku od opony, która miała wewnętrzną oponę z materiału. Opona była reklamowana jako ochrona przed wydmuchami, częstym i niebezpiecznym zjawiskiem w latach 30. XX wieku. Michelin wprowadził oponę opartą na technologii opracowanej dla lokalnych pociągów podmiejskich i wózków. Wewnątrz opony znajdowała się obręcz bezpieczeństwa, która po przebiciu działałaby na specjalnej piankowej wyściółce. Opona została sprzedana do celów wojskowych i do specjalistycznych pojazdów, takich jak opancerzone samochody bankowe. Był reklamowany jako „pół-kuloodporny”. Chociaż opona działała zgodnie z reklamą, była zdecydowanie zbyt droga, aby była wykonalną opcją dla większości prywatnych użytkowników samochodów.

Prototyp AEG rozprasza ciepło i ma elastyczność i wytrzymałość opony, aby utrzymać ciężką wojskową masę podbieracza, zapewniając jednocześnie stosunkowo płynną jazdę. Trwałość tego projektu została zbadana na czterech różnych rozmiarach opon dla ATV Polaris, Toyota Hilux, Toyota Land Cruiser i GMV 1.1. pojazdy operacji specjalnych. Samonośne opony typu run-flat są obecnie powszechne w lekkich ciężarówkach i samochodach osobowych i zazwyczaj zapewniają jazdę samochodem z prędkością 80 kilometrów na godzinę. Jeśli jednak opony ulegną takiemu niewłaściwemu użyciu, koła mogą ulec uszkodzeniu, a naprawa może być niemożliwa lub niebezpieczna, szczególnie jeśli opona zostanie przebita w bocznej ścianie lub na krawędzi bieżnika. Opony te obciążone są karą w wysokości 20–40 procent w stosunku do podobnych standardowych opon, a grubsza ściana boczna oznacza również większy opór toczenia, co zmniejsza zużycie paliwa przez pojazd.